« terug naar het overzicht
DE KERSTSTERREN VAN CE CAMILO
Dit jaar stuur ik jullie een brief geinspireerd op de kerstster. Overal op aarde zijn sterren een teken van hoop, want ze zorgen voor een lichtje in de nacht
en hoe meer je kijkt hoe meer sterren je ontdekt. Jullie zien wel dat CE CAMILO heel wat kerststerren heeft. Gelukkig maar want zonder de sterren zou het
een donkere boel zijn in onze stal. Het gebrek aan zorg voor mensen met een handicap in Barranquilla en het departement is nog steeds een zwart gat.
Ik heb soms het gevoel dat het licht en vuur een beetje uitgedoofd raakt: Het papierwerk dat alles dreigt te overwoekeren. Onmacht omdat sommige
dingen gewoon niet lukken terwijl het wel zou moeten kunnen maar de ouders laten het afweten of de een of andere bureaucraat in de gezondheidszorg
ligt dwars waardoor de kinderen niet de behandeling krijgen die ze nodig hebben. De wrijving binnen het team vanwege de correo de brujas –“heksenpost”
-wat wat je ook zou kunnen vertalen als “gesmiespel”. Mijn ergernis dat ik mijn tijd verdoe met details die helemaal niet zo belangrijk zijn en een stom
spelletje als sudoku. Dat alles maakt dat de inspiratie soms wegsijpelt en alles heel grijs en futloos wordt. (In feite word ik zelf natuurlijk grijzer en moet ik
aanvaarden dat ik gewoon wat minder energie heb op de bedaagde leeftijd van 58 jaar)
In CE CAMILO vind ik gelukkig altijd wel een sterretje wat me nieuwe energie geeft. De kinderen zijn natuurlijk de voornaamste sterren in CE CAMILO.
Lief, vertederend en bruisend. Voor mij zijn ze het ware beeld van God, in al hun kracht en levenslust, de wil om vooruit te komen en ook in hun
afhankelijkheid. Zoals de kinderen en jongeren van CE CAMILO niet alleen hun familie maar ook ons nodig hebben, het team en alle personen en
instellingen die CE CAMILO ondersteunen en de zorg mogelijk maken, zo is ook God afhankelijk van ons mensen om zijn liefde zichtbaar te maken. Ik wil
niet zeggen dat God vandaag de dag geen wonderen meer doet maar ik heb wel het gevoel dat Hij (Zij) steeds meer met samengeknepen tenen naar ons
zit te kijken of wij het onderhand eens overnemen en van deze wereld een betere plaats om te leven maken.
In CE CAMILO heb ik heel wat sterren ontdekt die hun licht en energie willen delen. Ik heb een aantal van hen op dit kerstkaartje gezet. De basis vormen
de kinderen, die elke dag met veel enthousiasme en drukte binnenkomen, voor hen is elke dag weer nieuw, een voortdurend kerstfeest. En boven de stal
van CE CAMILO staan de sterren van instellingen als ICBF (kinderbescherming), Elsa, onze burgemeester, die zelf een handicap heeft en ons al 3 jaar
ondersteund heeft, Beatriz en Libardo van het bestuur, Mabel, Silene en vele anderen van het team, Guadalupe, die met veel entousiasme en zorg onze
orthopedische werkplaats leidt, Patricia, die een kunstexpositie heeft georganiseerd ten bate van CE CAMILO, Ard en Leda, die dit jaar samen een groep
voor de kinderen met autisme hebben opgezet in CE CAMILO, Ruven, een geweldige fotograaf, die ook directeur is van een bedrijf dat bijna failliet is en
die ons toch elke maand geld stuurt omdat je niet je overvloed maar je armoede moet delen. De moeders van CE CAMILO, die dag in dag uit voor hun
kinderen zorgen, en daarnaast mijn moeder, als vertegenwoordigster van alle familie en vrienden in Nederland die ons steunen. Als ware sterren: van
grote afstand en door de tijd heen.
In 2015 willen we een nieuwe groep openen –in de eetzaal van het team want verder is er geen plek. Eind februari gaan we samen met een universiteit
een forum organiseren over het gehandicaptenbeleid in Barranquilla. De kinderbescherming sponsort nu 80 van de 200 kinderen in plaats van 70 en heeft
toegezegd dat ze in de tweede helft van 2015 verder willen uitbreiden zodat we ook in het departement kunnen gaan werken. De nieuwe directrice in
Bogotá is een goede vriendin van een van onze vrijwilligsters. Ik ben tegen corruptie maar met een kruiwagentje gaat het werk een stuk gemakkelijker en
sneller! Maar eerst moet ik in januari nog in discussie met de gemeente. 10 dagen geleden hadden we een afscheidfeest voor de mensen met een
handicap van ons project en toen zei Alma, de secretaris van gezondheidszorg dat ze ons budget 10% gaat korten. Ik had gehoopt op wat meer geld want
met de inflatie betekent gelijk geld al meteen een stuk minder en als we 10% minder krijgen betekent dat in feite 15% minder en dat is een hoop geld. Dus
toen burgemeester Elsa kwam, en mij gevraagd werd haar welkom te heten ben ik maar meteen gaan schooien. Ze kon er in ieder geval wel om lachen en
heeft me beloofd dat we in januari verder praten. Dus duim maar voor me!
Heel veel groeten en dank voor alle ondersteuning en belangstelling, Ik wens jullie veel licht en energie in 2015.
.
Maria Poulisse,
CE CAMILO, barrio la Paz, Barranquilla, Colombia
mariapoulisse@yahoo.com.mx
Kerstbrief 2014
5 januari 2015DE KERSTSTERREN VAN CE CAMILO
Dit jaar stuur ik jullie een brief geinspireerd op de kerstster. Overal op aarde zijn sterren een teken van hoop, want ze zorgen voor een lichtje in de nacht
en hoe meer je kijkt hoe meer sterren je ontdekt. Jullie zien wel dat CE CAMILO heel wat kerststerren heeft. Gelukkig maar want zonder de sterren zou het
een donkere boel zijn in onze stal. Het gebrek aan zorg voor mensen met een handicap in Barranquilla en het departement is nog steeds een zwart gat.
Ik heb soms het gevoel dat het licht en vuur een beetje uitgedoofd raakt: Het papierwerk dat alles dreigt te overwoekeren. Onmacht omdat sommige
dingen gewoon niet lukken terwijl het wel zou moeten kunnen maar de ouders laten het afweten of de een of andere bureaucraat in de gezondheidszorg
ligt dwars waardoor de kinderen niet de behandeling krijgen die ze nodig hebben. De wrijving binnen het team vanwege de correo de brujas –“heksenpost”
-wat wat je ook zou kunnen vertalen als “gesmiespel”. Mijn ergernis dat ik mijn tijd verdoe met details die helemaal niet zo belangrijk zijn en een stom
spelletje als sudoku. Dat alles maakt dat de inspiratie soms wegsijpelt en alles heel grijs en futloos wordt. (In feite word ik zelf natuurlijk grijzer en moet ik
aanvaarden dat ik gewoon wat minder energie heb op de bedaagde leeftijd van 58 jaar)
In CE CAMILO vind ik gelukkig altijd wel een sterretje wat me nieuwe energie geeft. De kinderen zijn natuurlijk de voornaamste sterren in CE CAMILO.
Lief, vertederend en bruisend. Voor mij zijn ze het ware beeld van God, in al hun kracht en levenslust, de wil om vooruit te komen en ook in hun
afhankelijkheid. Zoals de kinderen en jongeren van CE CAMILO niet alleen hun familie maar ook ons nodig hebben, het team en alle personen en
instellingen die CE CAMILO ondersteunen en de zorg mogelijk maken, zo is ook God afhankelijk van ons mensen om zijn liefde zichtbaar te maken. Ik wil
niet zeggen dat God vandaag de dag geen wonderen meer doet maar ik heb wel het gevoel dat Hij (Zij) steeds meer met samengeknepen tenen naar ons
zit te kijken of wij het onderhand eens overnemen en van deze wereld een betere plaats om te leven maken.
In CE CAMILO heb ik heel wat sterren ontdekt die hun licht en energie willen delen. Ik heb een aantal van hen op dit kerstkaartje gezet. De basis vormen
de kinderen, die elke dag met veel enthousiasme en drukte binnenkomen, voor hen is elke dag weer nieuw, een voortdurend kerstfeest. En boven de stal
van CE CAMILO staan de sterren van instellingen als ICBF (kinderbescherming), Elsa, onze burgemeester, die zelf een handicap heeft en ons al 3 jaar
ondersteund heeft, Beatriz en Libardo van het bestuur, Mabel, Silene en vele anderen van het team, Guadalupe, die met veel entousiasme en zorg onze
orthopedische werkplaats leidt, Patricia, die een kunstexpositie heeft georganiseerd ten bate van CE CAMILO, Ard en Leda, die dit jaar samen een groep
voor de kinderen met autisme hebben opgezet in CE CAMILO, Ruven, een geweldige fotograaf, die ook directeur is van een bedrijf dat bijna failliet is en
die ons toch elke maand geld stuurt omdat je niet je overvloed maar je armoede moet delen. De moeders van CE CAMILO, die dag in dag uit voor hun
kinderen zorgen, en daarnaast mijn moeder, als vertegenwoordigster van alle familie en vrienden in Nederland die ons steunen. Als ware sterren: van
grote afstand en door de tijd heen.
In 2015 willen we een nieuwe groep openen –in de eetzaal van het team want verder is er geen plek. Eind februari gaan we samen met een universiteit
een forum organiseren over het gehandicaptenbeleid in Barranquilla. De kinderbescherming sponsort nu 80 van de 200 kinderen in plaats van 70 en heeft
toegezegd dat ze in de tweede helft van 2015 verder willen uitbreiden zodat we ook in het departement kunnen gaan werken. De nieuwe directrice in
Bogotá is een goede vriendin van een van onze vrijwilligsters. Ik ben tegen corruptie maar met een kruiwagentje gaat het werk een stuk gemakkelijker en
sneller! Maar eerst moet ik in januari nog in discussie met de gemeente. 10 dagen geleden hadden we een afscheidfeest voor de mensen met een
handicap van ons project en toen zei Alma, de secretaris van gezondheidszorg dat ze ons budget 10% gaat korten. Ik had gehoopt op wat meer geld want
met de inflatie betekent gelijk geld al meteen een stuk minder en als we 10% minder krijgen betekent dat in feite 15% minder en dat is een hoop geld. Dus
toen burgemeester Elsa kwam, en mij gevraagd werd haar welkom te heten ben ik maar meteen gaan schooien. Ze kon er in ieder geval wel om lachen en
heeft me beloofd dat we in januari verder praten. Dus duim maar voor me!
Heel veel groeten en dank voor alle ondersteuning en belangstelling, Ik wens jullie veel licht en energie in 2015.
.
Maria Poulisse,
CE CAMILO, barrio la Paz, Barranquilla, Colombia
mariapoulisse@yahoo.com.mx